که تو را می بوسند در ذهن خود طناب دار تو را می بافند....

فروغ فرخزاد

دنیایت مانند حرف پسر بچه ای است که گریه کنان به مادرش میگفت:

هم میزنی هم میگویی گریه نکن...؟

و صدای نفس هایم زمین را گریان میکرد.همه به حالم گریستند

به جز کسی که باید میگریست

آن زمان بود که دیگر آغوش های گرمت را فراموش کردم

و رفتارهایت را به بغض های در سینه تحویل دادم

تا در شب های تاریک برای خود اشک بریزند و به زمانه بنگرند

 که چگونه بر دوش هایم سواری میکند

و زیبا با چشم های پر از اشک و حنجره های برنده تر از شمشیرمیگویم

ماندنم بیهوده است.امکان ندارد هیچ وقت...

این من دیرین من یک آدم دیگر شود...

ای اشک ها آرام بگیرید کسی به حالتان گریه نخواهد کرد...!!!

حتما نمکش آشناست...!

اما وقتی "تن" را با ها جمع میکنی...

خودت میمانی و خودت!!

نه از خودم از كسي كه مرا غرق خودش كرد و ....نجاتم نداد

صبرم با دردم نمیخواند!

صبری که دادی تمام شد اما دردم باقی ست...!!

از کنارم رد شد...

بی محلی اش آزارم نداد اما اذیت شدم وقتی که گفت ندیدمت!!

امروز صبح بیخودی شلوغش کرده بودند...

او فقط یادش رفته از خواب بیدار شود...

با شب بمان گر چه تاریک است ولی همیشه یک رنگ است...!!

که دوسش داری و دوست داره.گفتم:پس چرا تو جوان نموندی؟

پیر خندید و گفت:دوسش داشتم ولی دوسم نداشت...!!

به هر درختی نمیتوان تکیه کرد !!

من مرد هستم

تنهایی قدم زدنم از گریه کردن دردناک تر است....

و آسمان را از یاد میبرند

گاهی پرتاب سنگی کوچک یادآور پرواز و آسمان است

دوباره سیبی بچین حوا  !!

خسته ام

بگذار از اینجا هم بیرونمان کنند....

سوی درهای بسته دوید و تمام درهای بسته برایش باز شد...

"اگر تمام درهای دنیا هم به رویت بسته بود.بدو

چون خدای تو و یوسف یکی ست"

"دلم"تنگ شده...

واسه روزهای که "دلم"برای چیزی تنگ نمیشد...

اگه گفتی من کی ام؟

توام دستاتو بذاری رو دستاش و بگی

"هر کی هستی بمون"خیلی تنهام....

یکی رفت مکه یکی رفت فکه

حاجی وقتی از مکه برگشت روی دیوار عکس دوستش رو دید

بالای عکس نوشته بود"شهید نظر میکند به وجه الله"

کاش در کودکی میماندیم جایی که تنها تلخی زندگیمان شربت تبمان بود!!

و خواندی خالقت را عااشقانه            و اشکی هدیه کردی دانه دانه

تو را جان علی ما را دعا کن              بگو یا رب فلانی رو سیاه است

دو دستش خالی و غرق گناه است    بگو یا رب تویی دریایی جوشان

                          شراب معرفت بر وی بنوشان

عشق دیگر صدای فاصله ها نیست!

صدای فنر تخت هاست...!!!

نه اینکه هیزمش زیاد بشه.تبر ما انسان ها باورهامونه نه آرزوهامون.

برای عشق خیانت کرد!برای خوب دیده شدن دیگری را بد نشان داد!برای به عرش

رسیدن دیگری را به فرش کشاند!وقتی هم با تمام سادگی دلیلش را میپرسم میگویند

از پشت کوه آمده!!ترجیح میدهم به پشت کوه برگردم و تنها دغدغه ام سالم برگرداندن

گوسفندان از دست گرگهاباشد تا اینکه این طرف کوه باشم و گرگ!!

  نه سگ هاری دارم! نه صدای نی ام خوش ست!با گرگ ها برو من دیگر پیر شدم!!

تو را من یاد میدارم"همه هنگام"نه چون نیما که میگوید"شباهنگام"

با شیطان هم داستان شدم تا در برابر هیچ آدمی سر تعظیم فرو نیاورم!!!

قصه رفیقان همان قصه دمپایی های خوابگاست!

دیگر هیچوقت جفت نخواهند شد!

حرف های دلم را هرگز کسی نفهمید!

فقط روزی مورچه ها خواهند فهمید...

روزی که در زیر خاک گلویم را به تاراج میبرند!

چه غریبانه رفت...

آن پرنده کوچک وقتی از صدای گریه ام خسته شد!حق داشت...!

من خنده را از یاد برده بودم!

به هیچ کس در این دنیا وابسته نباش

حتی سایه ات هنگام تاریکی تو را ترک میکند!

نه به این جرم که حیوان پلیدی ست

بد است و نه چون نسبت سودش به ضرر یک به صد است

طفل معصوم به دور سر من می چرخید به خیالش قندم

یا که چون اغذیه ی مشهورش. تا به آن حد گندم

ای دو صد نور به قبرش بارد مگس خوبی بود

من به این جرم که از یاد تو بیرونم کرد مگسی را کشتم!

عجیب است!حتی رفتگر هم با نفرت نگاهم میکند انگار ریختن برگ ها هم تقصیر من است!!